പൗരണിക കാലത്ത് മനുഷ്യന് ഭയപ്പെട്ടിരുന്ന ചില രോഗങ്ങളുണ്ടയിരുന്നു. വസൂരി, കുരിപ്പ് എന്നിവയായിരുന്നു ഇതില് പ്രധാനം. ഇവയെ ഒരു കാരണവശാലും കീഴ്പ്പെടുത്താന് കഴിയാത്തതുകൊണ്ട് ഇത്തരം രോഗങ്ങളെ ദൈവകോപമായി പരിഗണിക്കുകയും, പ്രസ്തുത രോഗങ്ങളുമായി ചേര്ത്തു പറയുന്ന ദേവതകള് രോഗശാന്തിയേകുന്നുവെന്നുമാണു വിശ്വാസം. ഇതില് ഏറ്റവും പ്രധാനം കുറുമ്പയെന്ന് പുകഴ്പെറ്റ ശ്രീചീറുമ്പയാണ്. ഉത്തരകേരളത്തില് ആശാരി, മുക്കുവന്, തീയ്യന് എന്നീ ജാതികളുടെ പ്രാധാന ആരാധനാമൂര്ത്തിയാണ് ശ്രീ ചീറുമ്പ.
ശ്രീ മഹാദേവന് നല്ലച്ചന് ത്രുക്കണ് പൊടിച്ചുണ്ടായ മൂത്തവളും ഇളയവളും നാട്ടില് മഹാമാരിയും നട്ടക്കുരിപ്പും വാരിവിതറി. പിന്നീട് ഇവയെ തട്ടിയകറ്റുന്നതിനായി ദണ്ഡന്, ഘണ്ടാകര്ണ്ണന് എന്നിവരെയും സ്രഷ്ടിച്ച് ചീറുമ്പ നാല്വരായി മണ്ണിലേക്കയച്ചു എന്നാണ് വിശ്വാസം. ചീറുമ്പ പുരാവ്രുത്തത്തില് പരാമര്ശിക്കുന്നതുപോലെ നാലുപേര് ചേരുന്നതാണ് ഈ ദൈവസങ്കല്പമെന്നതിനാലും, കോലസ്വരൂപത്തില് കാണാന് മനുഷ്യക്കുരുതി നിര്ബന്ധമാണെന്നതിനാലും കുറുമ്പയുടെ തെയ്യക്കോലം കെട്ടിയാടുക പതിവില്ല.
ചീറുമ്പയുടെ സങ്കല്പത്തിലുള്ള ക്ഷേത്രേശന്മാര് (വെളിച്ചപ്പാടുകള്) തിരുവായുധം കയ്യേറ്റിനില്ക്കുമ്പോള് അവര്ക്ക് ആരാധനാപൂര്വ്വം നല്കേണ്ടത് കുരുമുളകും മഞ്ഞളുമാണെന്നത് രോഗദേവതകളെ ആരാധിക്കുന്നതില് ചില ശാസ്ത്രീയതകള് കണ്ടെത്താന് പൗരാണികര്ക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നു എന്നതിന്റെ തെളിവായി വായിക്കപ്പെടാവുന്നതാണ്.
പരമേശ്വരനാല് സ്രുഷ്ടിക്കപ്പെട്ട പുതിയഭഗവതി, തൂവക്കാളി, തൂവക്കാരന് (ഒരേ കോലത്തിനുള്ള പ്രാദേശികനാമഭേദങ്ങള് മാത്രമാണ് തൂവക്കാരനും തൂവക്കാളിയും) തുടങ്ങിയ രോഗദേവതകളാണ് കെട്ടിക്കോലമുള്ളവര്.